TERMINY CHRZTU:
Udzielamy chrztu dzieciom zasadniczo w II i IV niedzielę każdego miesiąca podczas Mszy św. o godzinie 11:00. Jeżeli jednak istnieją przeszkody, które to uniemożliwiają,to udzielamy tego sakramentu w w sobotę po Mszy św. o godzinie 18:00.
Chrzest dziecka należy zgłosić odpowiednio wcześniej, okazując w kancelarii parafialnej AKT URODZENIA DZIECKA, wydany przez USC.
Konieczne też są następujące informacje:
- data i miejsce urodzenia rodziców dziecka oraz imiona ich rodziców z uwzględnieniem nazwiska panieńskiego matek
- adres zamieszkania rodziców dziecka
- data i miejsce zawartego sakramentu małżeństwa (ślubu kościelnego) rodziców dziecka
- imię, nazwisko i adres zamieszkania matki i ojca chrzestnego
POUCZENIE CHRZCIELNE:
Odbywa się w pierwszą sobotę każdego miesiąca po wieczornej Mszy św. w kościele. Dotyczy ono rodziców dziecka jak i rodziców chrzestnych, którzy planują chrzest w danym miesiącu. Obejmuje ono krótką katechezę o chrzcie oraz informacje praktyczne, jak „znaleźć się” podczas liturgii chrztu.
ZADANIA RODZICÓW CHRZESTNYCH:
Chrzestny jest poręczycielem oraz pomocnikiem przyjmującego chrzest. Jako przedstawiciel rodziny ochrzczonego i Kościoła, ma wspierać rodziców w ich trosce o to, by dziecko ochrzczone doszło do wyznawania wiary i wyrażało ją życiem. Dorosłemu, chrzestny ma pomagać w wytrwaniu w wierze i życiu chrześcijańskim. W czasie obrzędów chrztu wyznaje razem z rodzicami wiarę, w której dziecko otrzymuje chrzest a przy chrzcie dorosłego poświadcza jego wiarę. Stąd kandydat na chrzestnego powinien prowadzić życie zgodne z wiarą, odpowiednie do podejmowanego zadania.
WYMAGANIA DLA RODZICÓW CHRZESTNYCH:
- ukończone 16 lat życia,
- jest katolikiem wierzącym i praktykującym, co potwierdza odpowiednie zaświadczenie ks. proboszcza parafii, z której chrzestny pochodzi,
- przyjął sakrament bierzmowania,
- nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest
Nazwa sakramentu chrztu – „chrzcić” oznacza zanurzać w wodzie. Kto jest ochrzczony, zostaje zanurzony w śmierci Chrystusa, z której powstaje przez zmartwychwstanie z Nim jako „nowe stworzenie” (2Kor 5,17). Określany jest także jako „obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym” (Tt 3,5) i „oświecenie”, ponieważ ochrzczony staje się „synem światłości” (Ef 5,8).
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus dał Apostołom nakaz: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28,19-20). Kościół podejmuje to zadanie od dnia Pięćdziesiątnicy (Zesłania Ducha Świętego), udzielając chrztu wierzącym w Jezusa Chrystusa. Istotny obrzęd tego sakramentu polega na polaniu głowy kandydata wodą lub zanurzeniu go w wodzie z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej. (j.w.)
Dzieci, rodząc się ze skażoną grzechem pierworodnym naturą, potrzebują nowego narodzenia w chrzcie, aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych.
Od każdego przyjmującego chrzest żąda się wyznania wiary, wypowiedzianego osobiście w przypadku osoby dorosłej, lub przez rodziców i Kościół w przypadku dziecka. Rodzice chrzestni i cała wspólnota kościelna również ponoszą częściowo odpowiedzialność za przygotowanie do chrztu jak i za rozwój wiary i zachowanie łaski otrzymanej na chrzcie.
Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament. Ponieważ Chrystus umarł dla zbawienia wszystkich, mogą być zbawieni, chociaż nie przyjęli chrztu, ci, którzy ponoszą śmierć z powodu wiary (chrzest krwi), katechumeni i wszyscy ludzie, którzy pod wpływem łaski, nie znając Chrystusa i Kościoła, szczerze szukają Boga i starają się pełnić Jego wolę (chrzest pragnienia). Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół w swojej liturgii może tylko polecać je Bożemu Miłosierdziu.
Chrzest odpuszcza grzech pierworodny, wszystkie grzechy osobiste, a także wszelkie kary za grzech; przez łaskę uświęcającą, łaskę usprawiedliwienia daje uczestnictwo w Boskim życiu Trójcy Świętej, jednocząc z Chrystusem i włączając w Jego Kościół; daje uczestnictwo w kapłaństwie Chrystusa i stanowi podstawę wspólnoty między wszystkimi chrześcijanami; obdarowuje cnotami teologalnymi i darami Ducha Świętego. Ochrzczony przynależy na zawsze do Chrystusa: zostaje opieczętowany niezatartym duchowym znamieniem (charakterem).
Imię jest bardzo ważne, bowiem Bóg wzywa każdego po imieniu, w jego jedyności. Podczas chrztu chrześcijanin otrzymuje swoje imię w Kościele; może to być imię jakiegoś świętego, który będzie dla niego wzorem świętości oraz będzie wstawiać się za niego u Boga.