Rozpoczynająca Triduum Paschalne liturgia Wielkiego Czwartku uobecnia nam to, co Pan Jezus przekazał Apostołom w czasie Ostatniej Wieczerzy. Stajemy więc wobec tajemnicy ustanowienia Eucharystii i sakramentalnego kapłaństwa. Stajemy także wobec tego niezwykłego gestu Jezusa, jakim było umycie nóg Apostołom.

To wówczas powiedział do nich: ,,Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem”.

Szczególną wymowę mają także inne elementy wielkoczwartkowej liturgii. Otóż po Komunii św. Najświętszy Sakrament przenoszony jest w procesji do kaplicy adoracji, czyli tzw. ciemnicy, co nawiązuje do pojmania i uwięzienia Jezusa. Obrzędowi temu towarzyszy stukot drewnianych kołatek, dzwonki bowiem milkną już na początku Mszy Wieczerzy Pańskiej.

Znamienne jest także obnażanie ołtarza, z którego zdejmuje się kwiaty, świece, obrusy i wszelkie ozdoby. Gest ten, czyniony po zakończeniu Eucharystii, ma przypominać nam o osamotnieniu i opuszczeniu Jezusa. Jest także nawiązaniem do upokarzającego odarcia Go z szat przed ukrzyżowaniem. Ołtarz pozostaje pusty aż do Wigilii Paschalnej.

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Łk (22, 19)

Fot. Klaudia Bochenek